Zo, nu ruim een week in S.A.

Hallo allemaal, hier weer een stukje van wat ik allemaal beleefd heb hier in S.A.
Ik was gebleven bij Maandag toen ik een geweldige S.A dag heb gehad. Nou Dinsdag begonnen hier in in S.A de scholen weer na een lange naweek (zo heet een weekend hier in het Zuid-Afrikaans) en ook Joanne en ik zijn weer aan de slag geweest voor school. We hebben ons Plan van aanpak afgemaakt en wat informatie gelezen voor het vooronderzoek. (zometeen zal ik vertellen wat ik nu precies hier in S.A. ga doen). Ook zijn we samen met Matthijs naar de winkel gegaan, en hebben we gepint en boodschappen gedaan, arme Matthijs, al die dames artikelen (het viel mee hoor).
Het was toch leuk om hier te winkelen en te zien wat ze hier hebben, het lijkt overigens veel op een NL-se winkel, en alles is iets goedkoper dan in NL. Behalve het fruit dan, dat is hier een stuk goedkoper.
Enja… s’avonds is onze auto gebracht. Omdat Joanne en ik geen vervoer hadden naar de autohandelaar, is hij maar naar ons toegekomen. Er staan een paar foto’s op de site, maar in het echt is de auto net zo mooi, en heeft die een goede kwaliteit. Een radiootje erin, met een heus slot voor de versnellingspook!
Toen was het alweer Woensdag. Ons ritme is hier een beetje veranderd, we gaan hier vroeger naar bed, rond half 10, en we gaan er hier ook vroeger uit, rond 7:00 uur. Dit is omdat het s’ochtends erg vroeg licht is, en s’avonds erg vroeg donker al rond 18:00 uur. In Germiston waar wij werken is het dan ook te gevaarlijk om nog over straat te gaan, ook met de auto.
Woensdag hadden we om 12:00 uur een afspraak met de zendeling Ds. Boon. Hij is er hier ruim een jaar geleden komen wonen en mijn tante had ons aangeraden om daar een afspraak mee te maken, om wat te leren kennen van de cultuur. Hij heeft ons dus ook een paar artikelen meegegeven en een boek om te lezen en een powerpoint presentatie over aids. Jo en ik vinden het erg leuk om hier zo ook steeds meer mensen te leren kennen, enja… dit zien we ook als een zegen van God dat hij ons zoveel mensen op ons pad brengt.
S’middags zijn we zelf wezen boodschappen doen en hebben we echte Nederlandse appeltaart taart gebakken voor Tante Greet en voor Tante Annie en Oom Matthijs. Die ook goed in de smaak viel.
Donderdag… de grote dag, zelf rijden naar Germiston; “Epworth Children Village” en natuurlijk onze stage plek hier leren kennen.
Nou het was een heel avontuur om te rijden naar Epworth, en we hebben er ook wat langer over gedaan dan nodig was, ongeveer een uur te lang hahaha. Achja… we hebben toen ook wat meer van S.A gezien dus dat was wel leuk. Toen we in Germiston kwamen wisten we de weg niet verder, en hebben we dit gevraagd bij een winkel. Hier heeft een man ons de weg uitgelegd, en die weg was nog ongeveer een half uur rijden… echt super zo’n iemand.
Toen we in Epworth kwamen heeft Antie Joan ons het huis laten zien. We hebben allebei een ruime slaapkamer, en de kamer van Joanne grenst aan de veranda. We hebben samen met nog een andere vrouw (een zendelinge die ergens anders werkt) en aunti Joan de keuken, woonkamer, wc en douche. Alles zag er heel goed uit, maar toch waren Jo en ik allebei wel een beetje triestig, nu geen aardige familie om ons heen. Maar goed, de dag daarna was alles gelukkig weer over!

Is ff kijken het is nu al zaterdag, en ik ga maar weer verder zodat jullie alles lekker kunnen lezen.
Nadat we ons huisje hadden gezien hebben we een rondleiding gehad over de instelling waar we de huizen hebben gezien, met de werkers en de kinderen.
Hierna zijn we ongeveer 2 uur wezen winkelen, ja ja wij kunnen er wat van. Lekker kijken in de afrikaanse winkel. Toen we thuis kwamen lekker gegeten en op tijd naar bed.
Vrijdag zijn we lekker vroeg opgestaan, en hadden we een afspraak met Penny, de directeur op de instelling, dit was een leuk gesprek, en we hadden daarna allebei weer veel zin in de stage, en om hier te werken. Hierna zijn we allebei bezig geweest met mails maken en stukjes voor de site, maar heel jammer, mijn usb-stick werkte niet meer toen ik zaterdag alles op de site wilde zetten, dus vandaar dat het zolang duurde.
Nou zaterdag en zondag zijn we weer lekker in Pretoria geweest. Bij Tante Annie werden we weer hartelijk verwelkomt en daarmee zijn we zaterdag-middags naar de Uni-gebouwen geweest met erg mooie tuinen erom heen. Tante Annie is biologielerares en ze wist dus ook veel te vertellen van alle planten.
Zondag zijn we weer naar de kerk geweest, en we begrepen het Afrikaans al beter dan de week ervoor. En s’middags hebben we bij ons slaapadres (oom Cees en tante Corry) heerlijk gegeten met heel veel familie.

Nou maandag, onze eerste werkdag. We moesten allebei s’ochtends en s’middags werken van half 9-5 uur. Ik moest deze dag in een meiden huis werken van meiden van 7-17 jaar. Maar s’ochtends waren natuurlijk alle kinderen weg, dus de werker waarmee ik moest werken ging na de kamers gecontroleerd te hebben en mij wat te hebben uitgelegd, boek lezen. Dus ik had ook nix meer te doen. Nouja ik ben toen maar bloemetjes gaan knippen en zonnetjes voor op de spiegel om die wat te versieren, en dat vonden de meiden wel leuk.
Om 2:00 uur ongeveer kwamen de kinderen uit school, maar ze hadden de werker wijsgemaakt dat ze geen huiswerk hadden. Dus na gegeten te hebben waren ze naar buiten gegaan en ik had dus weer erg weinig te doen, baal baal.
Gelukkig, dinsdag, nu zat ik in een ander huis, ook met meiden, maar ik moest nu van ongeveer 12 uur tot 8 uur werken. Deze groep vond ik ook leuker en de tijden waren ook leuker. Toen de meiden thuis kwamen heb ik ze meegeholpen met huiswerk maken en later met in bad gaan.
Woensdag, de dag voor de vakantie dus de meeste kinderen werden naar huis gebracht. Penny had geregeld dat we mee mochten rijden met de kinderen naar huis brengen. Dit was erg leuk, om te zien hoe de kinderen in het busje zijn (ong 10 kinderen reden met ons mee), met anderen erbij en ook hun come from te zien.
Maar bij het laatste kind, kreeg ik een voorgevoel dat hij waarschijnlijk niet in een gewoon huis woonde, maar in een krottenwijk. Dit wat inderdaad zo.
We zijn dus middenin een krottenwijk geweest. Erg bijzonder om zo’n wijk te zien. Het zijn ook wel echt “huisjes” , maar dan van spaanplaat. Maar ze hebben allemaal een hekje om het “huisje” heen en sommige hebben zelfs een onderhouden tuintje.
S’avonds hebben jo en ik lekker gerelaxt, jo heeft gekookt lekker hoor.
En nu is het weer donderdag, en omdat het dus vakantie is zijn we weer in Pretoria, waar we op het huis van Oom Cees en tante Corry passen, en zelf dus ook lekker te genieten van het zwembad in de tuin, de jonge hondjes, maar we moeten ook nog wel wat werk doen voor school, dus dat kan daar ook. En blijven tot aankomende maandag.

Zoals jullie gelezen hebben, heb ik het hier heel erg naar mijn zin, en dat zie ik ook echt als een zegen van God. Dat hij mij hier zoveel lieve mensen om mij heen geeft en dat helpt ook bij het werk om mij heen. Volgende week ga ik ook weer hard aan het werk, en dat kan denk ik ook wel eens moeilijk worden. Ik wil jullie dan ook vragen om God te bidden om mij dan ook te helpen.

Heel veel liefs, en ook Gods zegen toegewenst bij alles Catharina (Ohja... ik ben al wat bruiner!)