bedenk is een creative titel voor me?!

Hallo hallo, hier ben ik weer, corneel weer met een verhaalTJE. Maar nee, er zijn nog meer mensen die op de wereld die Corneel heten, dus ik bedoel een ander.
Goed om te horen dat het met jullie ook allemaal goed gaat, en ik vergeef het hoor, dat mijn verjaardag is vergeten, ik zou het zelf ook bijna hebben vergeten. Dat is niet helemaal waar, want ik heb de avond voor dat ik jarig was in m’n bedje voor mezelf al gezongen. “er wordt er 1 jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat ben ik”.
Ik wil ook de anderen bedanken die het niet hebben vergeten, maar ik geloof dat ik dat al heb gedaan, nogmaals bedankt dan het was leuk!
Nou met mij gaat het ook goed! Deze week zijn we een week in Pretoria. We krijgen een abbonement op een mega-bibliotheek hier en daar gaan we dan literatuur uitzoeken voor ons project. We zitten lekker in het huis van m’n tante; die staat anders toch leeg dus dat is lekker. Maar goed, dat zijn plannen voor volgende week, en die komen alleen maar uit als God het wil, dus ik kan beter schrijven over de zegeningen die God de afgelopen week al gegeven heeft en dat zijn er veel!
We zijn afgelopen week lekker opgeschoten met ons project. We hebben iemand gevonden die onze verslagen controleerd op de taal, en die persoon doet het heel goed dus dat is fijn. Voor de rest zijn hebben we nu het onderzoek toch bijna afgerond, en begonnen met de aanbevelingen. Om jullie geheugen (en mijn eigen) even op te frissen. Ons onderzoek ging over de obstakels, wensen en de kapiciteitsopbouw van reunificatie. Veel kinderen die in Epworth wonen, wonen daar erg lang. Dit kan komen omdat er geen familie is (door overlijden, of geen contact) waar het kind naar toe kan. Een andere reden is dat de problemen waarom het kind uit huis is geplaatst niet worden opgelost. In ons onderzoek hebben we ons gericht op de kinderen die wel familie hebben, en gekeken waarom ze nu dus niet thuis kunnen gaan wonen (de obstacles dus). Ook hebben we gekeken wat de familie en de kinderen willen, willen ze wel gereunificeerd worden (weer bij elkaar komen wonen). En wat is er nodig dat ze thuis kunnen gaan wonen. Nou uit het onderzoek is gebleken dat alle partijen (kind, ouders, organisatie) het belangrijk vinden dat reunificatie plaats vind. De ouders omdat ze graag voor hun kind willen zorgen; het kind omdat het van de ouders houd, en de organisatie omdat ze weten dat dit het beste is voor het kind.
Toch is het dan nog niet altijd makkelijk om reunificatie te laten plaatsvinden. Het kind heeft vaak gedragsproblemen (ten eerste omdat het eerst bij de ouders al is opgegroeid in een verkeerde omgeving, daarna is het uit huis geplaatst wat ook traumatisch was en daarna heeft het op Epworth ook nog weer verkeerde voorbeelden gehad van andere kinderen. Ook de ouders willen wel graag weer met hun kind gaan wonen, maar eigenlijk is het ook wel makkelijk om zonder kind te wonen. Ze hoeven zich niet druk te maken over onkosten en over het goed behandelen van hun kind. En ze hebben vaak gehoord dat ze hun kind niet goed behandelen, dus dan is Epworth toch een veel betere plaats?!
En vervolgens heeft Epworth ook te maken met problemen, vaak hebben de casemanagers (die met de ouders werken) veel clienten en hebben dus geen tijd om hen therapie te geven. Op deze manier gebeurt dus wat ik hierboven al had gezegd; de problemen waarom het kind uithuis is geplaatst worden niet opgelost.
Aan het werk van de casemanagers kan Epworth weinig veranderen, en in onze “aanbeveling” hebben wij hier dus ook niet naar gekeken. In onze aanbevelingen hebben we ons gericht op de kinderen, en hebben we als aanbeveling een “therapeutisch klimaat” bedacht. Dit houdt dus in dat de kinderen (die nu 1x per week een uur therapie krijgen) meer opgroeien in een omgeving waar zij leren om om te gaan met de problemen die ze hebben ervaren toen ze eerst thuis woonden. En de problemen die ze nu ervaren, nu ze in een kindertehuis wonen.
We hebben hier vorige week een gesprek over gehad met het management, en het leuke was dat zij hier ook al plannen over hadden. Echt creatief was ons idée dus niet L, maar eigenlijk is dat wel goed. Doordat zij hier ook al plannen voor hadden, kunnen wij dit dus meer voor hen uitwerken. En heeft ons project dus veel meer kans van slagen!
Ff kijken wat hebben wij vorige week nog meer gedaan? Wat literatuur gelezen, weer problemen met de computer gehad. We waren hard aan het werk, gaan ineens de lichten, magnetron en computer uit. Dus wij schrokken, baalden, en de computer ook. Vanaf toen wilde die alleen nog maar in de safe-mode werken. Achja… dan werkt die ook, maar kan onze USB-stick er niet op, en doet de cd-speler het niet (kunnen we dus geen muziek luisteren).
We hebben ook nog flink gesport, spinning hebben we gedaan. Nou dat was inspanning hoor. Je zit dan op zo’n hometrainer, en op de muziek fietsen. Nou daarvoor hoef je je borst niet nat te maken, want dat gebeurt wel uit zichzelf!
Vrijdag avond zijn we met Unati (zij controleert onze verslagen op spelling) naar een festival geweest. Brrr wat was dit koud. Maar wel leuk. Het was iets groots in Johannesburg waar muziekstijlen van verschillende culturen zouden zijn enzo… die verschillende culturen heb ik gemist, maar die muziekstijlen klopt wel.
Zaterdag hadden we met een collega afgesproken. Daarmee hebben we een bier-tour gemaakt. We hebben dus geleerd hoe je bier moet maken. Dat bier van de tap niet gepasteuriseerd is en daarom maar 4 weken houdbaar. En bier uit een flesje is dus wel gepasteuriseerd. En ik ben een beetje verlost van het grote probleem dat tegenwoordig kinderen al zo jong alcohol drinken, vroeger deden ze dat al veel jonger. Sorry, misschien is dit een beetje een onpedagogische opmerking. Ouders; vergeef me?!
En daarmee s’avonds ook weer op stap. Waren we “uit eten”, en ik had me een beetje vergist in de chilli hoeveelheid, het zweet brak me echt uit hoor.
Zondag zijn we voor de eerste keer naar de gereformeerde kerk in Johannesburg geweest. Was wel eens leuk, we hadden er al wat over gehoord, maar nog nix van gezien dus dat was toch leuk. Het leukste is nog dat een heleboel van mijn familieleden daar nog nooit zijn geweest en wij nu wel. Was wel een mooie preek, vooral gerelateerd ook aan dit land. Het is namelijk zo dat de meeste zwarte mensen hier christen zijn, maar daarnaast geloven ze nog wel in alle geesten die je maar kan bedenken. Nou helpt het natuurlijk niet om te zeggen dat de geesten niet bestaan; het grootte probleem is namelijk dat ze wel bestaan. Maar het heeft misschien wel meer invloed om te zeggen dat deze geesten zijn overwonnen door Christus. Christus heeft de boze geesten overwonnen, en daarom hoeven zij daar niet meer bang voor te zijn.
S’middags naar Pretoria, waar tante Lina nog in haar huis was, dus die ff gezien. En s’middags hier naar de kerk. En ja mensen het wordt hier echt zomer, want normaal is het ijskoud als we uit de kerk komen, maar nu lekker niet!
Oke, het is nu Maandag middag, vannochtend al weer hard aan het project gewerkt, en ik weet niet precies of we vandaag nog verder gaan daarmee, maar zullen we wel zien.
Maar morgen naar de bibliotheek, en dan waarschijnlijk Woensdag naar de boganische tuinen waar we dan de literatuur gaan doorlezen.
Mensen, sorry dat er nog geen nieuwe foto’s zijn, maar overall waar ik probeer om foto’s op de site te zetten lukt het niet, een beetje veel jammer.
Maar goed, een verhaaltje hebben jullie nu, ik hoop ook tijd in jullie drukke leven om het te lezen, en ikk hoop dat jullie ervan zullen genieten!
Dan wil ik jullie nog veel plezier toewensen voor de komende week, suc6 met het werk, school, en andere dingen. Jammer he, als de vakantie voorbij is, dan ben je ook weer gelijk ik het normale ritme (of abnormale ritme, ik vind vakantie namelijk veel natuurlijker).
Doei doei heel veel liefs van mij, uit het zonnige Zuid-Afrika. Joanne gaat zo op de computer en dan ga ik lekker in de zon zitten. Hihhihihi, dat is toch best natuurlijk!

Ohja: plofjes zijn oliebollen die zijn mislukt. En om die te maken heb je een special “Catharina-gave” nodig.