morgen op vakantie

Oh, wat is vakantie toch heerlijk!!!
Ja, dat kan ik nu wel zeggen, na een week vakantie. Joanne haar vriendin is bij haar op bezoek (geweest) gisteravond is ze teruggevlogen. En ik heb deze week lekker in Pretoria gekuierd. Een beetje zwemmen in het tuinzwembad, boek lezen in de zon, slapen, lekkere milshakes maken. Werken ken ik niet hoor! Als je geen zin hebt om mijn vakantiestories te lezen, de verhalen vallen mee, ik heb ook nog 1 middag gewerkt! En het is nog geen 2 pagina’s vol!
Vorige week donderdag hebben we onze eindpresentatie gehouden. Klinkt ontzettend groot, maar is het niet. Aangezien het tekort aan tijd bij onze collega’s in de instelling, hebben we samen met het management om een tafel gezeten. Het management is in de positie om de methode mogelijk te maken. De huismoeders voeren het uit, maar het management moet hen motiveren en coachen. Was voor ons wel ff lastig om hen dus deze taak aan te wijzen. Als we zeggen wat ze ‘moeten’ doen, doen ze het vast niet, en als we vragen wat ze willen doen, dan zijn we niet concreet genoeg. Wij hebben dus de gulle middenweg gekozen, en aanbevelingen gegeven en hen gevraagd hoe hen ervaring nu is in sommige punten. Was toch niet concreet genoeg, en een vriendelijke vraag of we niet gewoon aanbevelingen kunnen geven. Flexibel wordt je wel (als je dat nog niet bent), dus ff mijn woorden omgegooid, en daar kwamen de aanbevelingen. En toen was het werk ineens af. Nog niet helemaal jammer genoeg. Unathi is bijna overwerkt bij al onze verslagen (ze heeft al zo’n 60 pagina’s gecheckt) en hier in Pretoria ben ik dus maar verder op zoek gegaan naar mensen die goed engels kunnen en gemotiveerd zijn om wat voor ons na te kijken. En dat is gelukt.
Donderdag middag is Alex nog even langs geweest, s’avonds ging hij weer terug naar Duitsland. Zou ik nou ook zo depri zijn de laatste dag. Twas eigenlijk wel een beetje zielig. Jo en ik waren in een super melige-vervelende bui. En hadden lol om nix en daar moest Alex dan maar mee omgaan. Achja… hij vind het altijd gezellig geloof ik om te komen dus het is vast wel goed. Trouwens die avond daarvoor was hij ook bij ons, lekker gegeten al zeg ik het zelf ik had bobotie gemaakt heerlijk. Ik heb het recept uitgetikt hoor, jullie zijn welkom om een x te komen proeven. En toen gingen we alle jongens stories vertellen van die bijzondere jongens in S.A. nou ja overal. Vroeg Alex; Ja, Catharina waarom had jij eigenlijk je nummer gegeven daar in Sabie aan een wildvreemde.” Ja, wat zeg je dan he, voor de 1e x zat er dus echt nix achter dat ik een jongen mijn telefoonnummer gaf, maar was het een sociale reden. Hij was nieuw in Johannesburg, kende niemand, zielig alleen op een kamer, dan is het toch leuk om af en toe ns een x af te spreken met andere jeugdigen?! De reden is goedgekeurd, en ik kon weer rustig verder ademhalen.
Vrijdag was Unathi haar verjaardag, en we hadden ondertussen al iemand voor de verslagen, dus dat was ons eerste verjaardagscadeau, en dat cadeau vond ze wel erg leuk. Op haar verjaardag moest ze nog wel de verslagen met ons doornemen, het arme kind. En daarna gingen wij weg, lekker winkelen in oriental plaza. En s’avonds hadden we haar verjaardag, twas gezellig, wat moet ik er nog meer van vertellen? Er zijn een aantal (1 of 2) foto’s te zien dat ik aan het tafelvoetballen was. Dat was trouwens wel een heel avontuur, Joanne die alle oerwoudgeluiden nabootst op het moment dat ze een bal schiet, tegenhoudt, niet tegenhoudt, prongelijk de verkeerde kant op schiet, een goal maakt, een goal prongelijk niet maakt, de andere partij een goal maakt, of net niet; kortom de hele tijd dus. Ik heb dubbel gelegen met het gevolg dat haar -een goal maak geluid- in frequentie verdubbelde, en ik nog meer dubbel lag. Ook hebben we gepoeld (Olaf dankjewel voor je lessen), en dit spel was zo dat iedereen omste beurten mocht spelen, en als je er een bal in schoot dan kreeg je een punt en anders niet. En natuurlijk kwam ik met de vraag geconnect aan mijn situatie wat gebeurt er als je de witte bal erin schiet. De algemene mening was dat het een goeie vraag was, en ik geen punt kreeg (niet het goeie antwoord dus).
Zaterdag ochtend zou onze auto worden verkocht (of in ieder geval een eventueel geintreseerde koper zou kijken.) Woesie onze collega had een koper, dus eerst gingen we Woesie ophalen van huis. Wij maar eens kijken op de kaart waar hun straat was, en die was nergens te vinden. Maar na te bellen hadden we hem toch gevonden en wij op pad. Klinkt alsof er nog een hele story komt, maar dat is niet zo. Woesie was niet thuis, zijn vrouw ook niet, dus hebben we maar met hun kinderen gekletst. Hun dochtertje Bailie (ik geloof dat zij op 1 van m’n eerste foto’s staat) ging voor ons dansen. 3 jaar, en die buikdansdingen doe ik haar niet na, had ze van haar oma geleerd.
Woesie kwam toch thuis, en wij naar de koper. Joanne en ik hadden al vantevoren gezegd dat de auto vast niet verkocht zou worden, maar dat de ervaring wel leuk zou zijn, dus dat was ook ons eerste doel. Een leuke ervaring hebben en veilig thuis terug komen. Is maar goed dat we dat doel hadden. Zij wilde er iets meer dan de helft voor geven dan we vroegen, want ze was arm, wilde ons wel helpen en hield ontzettend veel van ons. Liefde is vast belangrijker dan geld, en ze zou nog meer van ons gehouden hebben als we die auto voor het door haar geboden bedrag aan haar hadden verkocht, maar wij gingen voor het geld en de koop is dus niet beslist.
S’middags zijn we naar Pretoria gegaan, en ben ik afgeleverd bij Oom Cees en Tante Corry hun huis. Zij waren er niet, maar zij zijn zo heerlijk makkelijk. De sleutel lag bij oma, en ik had een dak boven mijn hoofd. S’avonds ben ik in een t-shirt en witte zomer broek naar een kerstfeestuitvoering van de kerk geweest. Heerlijk is dat om samen met andere leden van Gods gezin te vieren dat Jezus geboren is voor onze zonden, lekker gezongen zelfs een paar nederlandse liederen en geluisterd.
Daarna heb ik naar huis opgebeld, das wel makkelijk dat het hier een uur later is, dan kan je lekker kletsen terwijl ik de anderen niet heel erg van hun nachtrust afhou. Ik lag uiteindelijk om half 1 in bed geloof ik dus zij in Nederland ook pas om half 12 maar goed dat kan de pret niet drukken. En het was lekker om mijn lieve paps en mams en nog een aantal broer(tjes) zusje en schoonzusje te spreken. Kreeg ik Crista aan de telefoon dacht ik dat het Willemina was; schaam schaam verwar ik zomaar m’n eigen zusje haar stem of eigenlijk was het haar lach.

Zondag was ik geloof ik moe, ik weet zo niet meer waar de preken overgingen. Maar tussen de middag en ik bij Anneke en Herbie (dochter en schoonzoon van O.Cees en T. Corry) wezen eten. Ik had Herbie nl. vorige week zondag gevraagd of hij mij het recept van pot-brood kon geven, en het antwoord was dat ik het maar zelf moest komen maken bij hun. En dat heb ik dus gedaan. Dit mogen jullie ook wel een x bij mij komen eten (er zit bier in J) ik moet alleen nog een goeie pot daarvoor zien te vinden.
De rest van de week heb ik dus een beetje vakantie gehouden al ruim anderhalf boek uitgelezen. Gezwomen in de tuin, en zelfs wat gewerkt. Van de kerk is er een ‘kothuismarkt’ een soort markt met de opbrengst voor een down-syndroom stichting. En Janneke moest dinsdag-avond daar in de keuken helpen, dus ben ik maar meegegaan. Pannekoeken, kroketten , hamburgers en bohotie verkocht. Aan het begin had ik honger, maar aan het eind niet meer. Van alleen al in die vette warme keuken te lopen heb ik het gevoel dat ik dik wordt hahaha.
Woensdag ben ik samen met T. Corry nog een keer geweest. En op de terugweg was haar kleindochter mee, 1.5 jaar en die wilde met oma op de achterbank zitten, en of ik wel wilde rijden. Misschien zet ik nog een x een foto op de site. Maar in deze auto wilde ik wel rijden. Een mooie mercedes hoor, ik wist niet of ik het wel durfde. Maar hij reed makkelijk zei tante Corry, en ja, dat kan ik nu zeker beamen.
Woensdag middag ben ik opgehaald door Meneer Boer uit Kleinfontein, want daar zou ik nog een laatste x op bezoek gaan. Was ook weer gezellig, hij en zijn vrouw allebei 80, maar heerlijke mensen. Lekker om mee te kletsen en wat van te horen. Meneer Boer is overtuigend rechts; een beetje rechts-links gezegd betekend dit dat hij voor blanken is en tegen zwarten. Een beetje meer bijbels gezegd, hij is democratisch en tegen de zwarte-grote partij, de communisten. Het leuke was dat we donderdag middag zijn wezen eten bij juist een soort communistisch restaurant met russische kleuren.
Toen donderdag middag hadden ze mij weer thuis gebracht, en moest ik voor de eerste x afscheid nemen van mensen in S.A. die ik waarschijnlijk nooit meer op deze aarde terug zal zien. Jeps, bijzonder, maar helpt ook wel om me hier alvast een beetje los te maken (ik ben nog steeds een sph-er hoor). Ik wilde tante Corry gisteravond een glas water inschenken, en ze was bang om daardoor bedorven te worden. “Neehoor” zegt Oom Cees, “in die twee maanden wordt je niet meer bedorven”.

Excuse luistjes, ik heb helemaal niet aan jullie gevraagd hoe het gaat. Maar ja, jullie weten vast en anders dan leren jullie wat dat ik het leuk vind om te horen hoe het gaat. En ik het allerbeste voor jullie toewens. Ohja… Marije mag ik je van hier ook nog even feliciteren, echt meid, ik lag al in bed, maar ik schoot rechtovereind toen ik je sms las!
Mensen ik stop ermee! Het beste gewenst. En tot gauw nog ruim 1.5 maand!

Ohja… er was mij nog door verschillenden gevraagd voor mijn adres hier. Ik weet dat niet uit mijn hoofd nog niet genoeg mijn thuis. En daarom duurde dat dus een beetje lang. Aangezien wij morgen op vakantie gaan is het denk ik ook niet meer zo handig om nog kaarten te sturen. We zullen ze toch niet zien, en op het moment dat we weer terug zijn, zijn we ook al weer bijna in Nederland. En daar is mijn adres voor de mensen die het niet weten Burgemeester van Vleutenstraat 7, 8276 AK Zalk.

Doei doei, oh voor de foto kijkers, er zijn weer nieuwe foto's. En ik wil ook nog degene bedanken die mij nieuwe foto ruimte heeft gekregen. Ik weet niet of ik het nog vol krijg, maar dan is het alvast voor mijn volgende buitenland trip :-)