hai hai,

Hallo Allemaal, alles goed daar???? Lekker kerst en sinterklaas aan het voorbereiden? Nou ikke wel hoor! Vandaag m’n tweede kerstfeest alweer gevierd. Wel bijzonder hoor, kerstfeest vieren in de zon! Onze schoonmaakster zei laatst dat het kerstgevoel in de lucht hing, nou dat gevoel heb ik dus niet. Kheb meer een zomervakantie komt eraan gevoel. Het kerstfeest was leuk vandaag. Het was met de collega’s. Als eerste zijn de prijzen uitgereikt voor beste childcare-worker, managementlid, enz. Was leuk om dit te zien hoe iedereen niet naar voren wilde komen, maar toch kwam.
Daarna hebben we allemaal een cadeautje gekregen en lekker gegeten. Niet helemaal een kerstfeest wat ik gewend ben, waar we vieren dat de Here Jezus is geboren voor onze zonden, maar wel een gezellig samenzijn. En dat gezellig samenzijn ben ik toch ook wel gewend in Nederland met al die verjaardagen!
Maar goed, ik zal ff bij het begin beginnen, en dat begin is al een tijdje geleden. Veelste lang, sorry mensen. In deze tijd is weer veel gebeurd, leuke dingen en minder leuke of helemaal niet leuke dingen.
Joanne is 18 oktober voor een korte tijd naar Nederland geweest. Haar oom was overleden en gezien de omstandigheden wilde ze daar graag bij zijn. Ik ben dus twee weken alleen geweest geen fijne reden om gescheiden te zijn, maar het was wel even goed voor ons om even gescheiden te zijn. We kunnen het harstikke goed vinden, maar soms gaat het toch wel vervelen om alles altijd maar samen te moeten doen. We weten ondertussen bijna te veel van elkaar dan goed voor ons is dusja... een break heeft ons allebei goed gedaan.
Toen Joanne hoorde dat haar oom was overleden had ze nog een aantal dagen voordat ze terug zou gaan. In deze dagen hebben we de methode voorbereidt. Samen gebrainstormd wat we er allemaal in wilden hebben (we hadden nl. de aanwijzingen gekregen). In de twee weken dat Joanne weg was heb ik dat dus uitgewerkt.

Nou en wat is er nog meer gebeurt deze twee weken? Een heleboel!
Zaterdag ochtend 21-10 kreeg ik een smsje van Matthijs dat Oom Marinus was overleden. Hij was al een tijd ziek. Toen ik in Nederland was, was hij erg dement. En het weekend dat wij naar de drakensberge zijn geweest, is hij heel erg achteruit gegaan. Elke keer krabbelde hij wel een beetje op, maar de laatste paar weken kwam hij nog maar af en toe uit bed. Een overlijden is altijd onverwachts, maar toch kwam het eraan. Zijn vrouw en kinderen zullen hem missen, maar ze weten ook dat hij nou bij God is waar hij weer alles kan doen. Dit is een grote troost, die zij gelukkig mogen hebben. Zondag was ik ook in Pretoria in de kerk, waar een achterkleinkind van Oom Marinus gedoopt werd. Dat was bijzonder om te zien, maar ook mooi! Het sterven is een doorgang naar het eeuwige leven, wat wij weten bij een oude man. En bij een klein kind zien we dat hij dit eeuwige leven belooft door de doop.
Zondagmiddag was de hele familie de Jager bij Oom Cees en Tante Corry, en ik was ook uitgenodigd. Even om op te helderen Oom Marinus is een jongere broer van mijn opa een oom van mijn moeder dus. En dinsdag was de begravenis. Een erg mooie dienst, dat oom Marinus ook doordat hij een kind van God was en in het verbond leefde ook gelukkig kon zijn om nu bij God te wezen. Een S.A. begrafenis is toch ook interessant om bij te zijn. Het eerste is al zo dat de begraafplaats ontzettend groot is, aangezien graven hier niet worden geleegd zoals in Nederland. Daarnaast is het verschil dat de familieleden hier zelf het graf volgooien. Het is een eer om als familie lid of vriend het graf vol te gooien, een soort van afscheid nemen en een laatste vorm van zorg. En toen ging ik weer terug naar Germiston. Ja zo voelde het voor mij wel, na een begravenis is het over ofzo... iedereen gaat gezellig kletsen, met koffie, thee en een broodje. Maar het echte verdriet en gemis komt naar mijn idee dan pas. Een beetje bijzonder, maar anders kan het denk ik ook niet een begravenis moet ook goed en gezamelijk afgesloten worden door nog wat te drinken. Maarja... dat zijn zo wat gedachten.

Maak je niet druk, doe ik ook niet, in die twee weken heb ik ook nog andere dingen gedaan. De eerste zaterdag alleen, ben ik samen met Alex naar een indisch winkelcentrum geweest ‘Oriental plaza’. Erg mooi, leuke stoffen en bijzondere kledingsstijl. Nix gekocht aangezien op het moment dat ik wat wilde kopen de winkels dicht gingen 15:30 absurde tijd.
Daarna nog een avontuur gehad. We waren met onze auto naar Oriental plaza gegaan, dus we gingen ook weer met onze auto weg; dachten we. Ik deed de auto van de versnellingspook af, wat dus niet ging. Het slot wilde gewoon niet los, alles geprobeert, maar nee hoor geen beweging in dat slot te krijgen. Als laatste en beste oplossing hebben we een collega van Alex gebeld en die gaf de tip om er wat olie in te gooien wat wij natuurlijk bij ons hadden, en het had effect! Dus we gingen wel weg met onze auto!
S’avonds nog een leuke avond gehad. Alex werkt bij een bank, en bij een bank is geld. Die avond was er een soort feest voor een aantal rijkere bankleden, en die was voor de deur van Alex zijn huis. Was erg gezellig en leuk!

Het tweede weekend had een collega van Alex hem uitgenodigd om naar Soweto te gaan. Een plaats waar ik ook nog graag naartoe wilde. En alleen als een vrouw is toch niet heel verstandig dus heb ik mezelf ook uitgenodigd wat harstikke goed was. Soweto is de grootste township van de wereld (ook de grootste van S.A., er zijn nl. alleen maar townships in S.A. is me verteld). Om even verkeerde beelden uit de wereld te halen. Een township is geen krottenwijk ofzo... het is gewoon een wijk, geen stad is, geen dorp, maar een onderdeel van een stad hier dus van Johannesburg. Soweto betekent South-West-Township.
Johannesburg is een grote mijnstad (of zo is het begonnen), dus mensen vanuit heel (zuid)-Afrika kwamen naar Johannesburg op zoek naar het geluk, wat vaak niet gevonden werd. Tijdens de apartheid leefden de bevolkingsgroepen; zwarten, blanken en indiers gescheiden. De zwarten moesten dus naar Soweto. De apartheid is nu voorbij, maar toch zul je weinig of geen blanken in Soweto vinden.
Soweto is ook bekend omdat Mandela daar heeft gewoont. En de youthday (16 juni) is daar geweest. De collega van Alex woont in Soweto dus heeft ons de bijzondere plekjes laten zien waaronder ook Mandela’s huis en het museum van de youthday. Was erg interessant, ik ben ook een boek van Mandela aan het lezen, dus alles wordt zo wat practischer.
Dan weer iets wat alleen mij, geluksvogel, kan overkomen. Een nicht van de collega van Alex had een trouwerij die dag. En echt die mensen zijn hier zo makkelijk. Nodigen niemand uit voor een trouwerij, als je het weet mag je komen, en anders dan kom je toch niet. En wij wisten het,.dus zijn gekomen. Een traditionele trouwerij gezien. Met traditionele kleding, heel veel kraaltjes en niet wit. En een soort beschermingsman die rond hun heen danst. Erg leuk en interessant om te zien, en ook interessant dat elk land toch eigenlijk uniek is, maar ook hetzelfde. Een trouwerij wordt gevierd met speeches, eten en dansen, en iedereen heeft mooie kleding aan.

Zondag ben ik in Germiston naar de kerk geweest. De kinderen van Epworth gaan ook naar deze kerk. En ik vind het altijd mooi om te zien hoe zij ook met God bezig zijn. En ik kan dan alleen maar bidden dat vooral zij hun toevlucht en troost bij God zoeken. Vaak verlaten en teleurgesteld door hun familie kunnen ze dan toch naar God gaan die hun Hemelse Vader wil zijn.

De dinsdag na dit weekend heb ik samen met Robbie en Lisa-Marie, vrienden van de kerk hier in Germiston, Joanne weer opgehaald. Twas weer wennen om samen te zijn. Weer te moeten overleggen, niet midden in de nacht door het huis rennen enzo.... Maar goed. Ook dat lukt wel weer, en het gaat weer goed samen.
De eerste woensdag hebben we weer samen therapie gegeven. Ik had de week daarvoor alleen therapie gegeven en chocolademelk voor hen gemaakt, op een speciale manier tis namelijk therapie. Ik heb dat nu dan ook voor Joanne gedaan, dus die kids vonden dat allemaal harstikke gaaf om iets uit te leggen aan auntie Joanne.

De zaterdag daarna was mijn eerste kerstfeest op Epworth. Alle kinderen hadden een optreden voorbereidt; en dans-optreden of een gedicht. Veel child care workers waren hier aangewezig, mensen van de kerk en donateurs van Epworth. Allemaal zeiden ze “oh how quit”, zijn ze ook wel hoor. Een foto gemaakt met alle kinderen, childcare workers, drivers, management en studenten. Dat was een heel podium vol!

Samen met Joanne hebben we mijn werk gecontroleerd en nog wat aangevuld. Want de week daarna 26 oktober was de grote dag en zouden we een training geven aan een aantal childcare workers hier, die dan volgend jaar onze nieuwe methode gaan gebruiken. Misschien heb ik het al verteld, maar dan nog maar een keer. Het volgende jaar wordt hier begonnen met een heel nieuwe structuur. De wat oudere kinderen komen samen in een afgescheiden huis, waar ze meer zelfstandigheid willen aanleren.
Voor de HIV-kinderen zullen ze fanatieker bezig gaan om pleeggezinnen te zoeken. Zo ook voor de andere kinderen die hier al lang zijn, en waarvoor waarschijnlijk geen reunificatie mogelijk is. En dan is er 1 nieuw huis, waar ze begin dit jaar met onze methode gaan werken. Intensieve hulpverlening aan die kinderen, om reunificatie in 2 jaar mogelijk te maken. We zijn zo dankbaar voor deze herstructurering, als dit niet was geweest, zou het veel moeilijker zijn geweest om een verandering in de instelling te brengen, en nu kan het zo samengaan.
Maarja... om onze methode te gaan gebruiken moeten de gebruikers wel gemotiveerd zijn. En dat waren ze ook. De training ging harstikke goed, we voelden ons allebei lekker om de informatie duidelijk over te brengen.
Na de pauze hadden we een aantal casussen die eerst in groepjes van 2 zouden worden besproken en daarna met iedereen. De childcare workers waren heel fanatiek met deze casussen bezig, en probeerden ook echt gebruik te maken van de gedachtengangen van de nieuwe methode. S’middags waren we allebei moe na een 3-uur lange training. Maar we waren allebei ontzettend opgelucht. Wij zijn wel positief over ons eigen werk, en zien er toekomst in. Maar als dit hier niet wordt gezien zou het ontwikkelen van de methode alleen goed zijn geweest voor onze persoonlijke ontwikkeling en dat is toch niet het eigenlijke doel.

Om even op te frissen. 18 januari kom ik terug. Begin december begint hier de zomervakantie, zo ook voor ons!!!!!! Na de training is ons werk dus vooral geweest om de methode nog wat meer aan te passen, een usermanual te maken. En volgende week donderdag 23 november geven we een presentatie, wat ook het laatste van ons werk betekent. Een vriendin van Joanne werkt in Mabibie (volgens mij schrijf ik het niet goed) en vliegt over Johannesburg. Zij komt dan een week naar Joanne en ik ga een week met Unati doorbrengen.
En gaan we d.v. een 5-weekse tour Zuid-Afrika doen. Lekker touren in het mooie Zuid-Afrika. Voor mensen die nog de kaart gaan gebruiken. Van Johannesburg gaan we naar Kimberly, daarna naar de West-Kaap. Vervolgens zo’n twee weken in Cape Town vervolgens gaan we via de Eastern-Cape weer omhoog naar Durban. En vanaf Durban misschien nog naar de Drakensberge en vanaf daar weer naar Pretoria om afscheid te nemen, Germiston om daar afscheid te nemen en onze spullen te pakken. En dan zit onze tijd er ook weer op. Ja... tgaat nu echt harstikke snel. Ik weet nog dat we zeiden dat we op de helft waren. En nu is het nog 2 maanden en 2 dagen.
Het eind is lekker om in zicht te hebben. Het nadeel is alleen dat Nederland nog niet echt zeker is. School is afgelopen in 4 maanden, en wat dan? Maar goed, dan zien we wel weer, en ik zal zien wat God voor mij gepland heeft in die tijd.

Maar voordag ik stop wil ik nog even vorig weekend vertellen. Toen zijn we lekker naar Sun City geweest. Een stad van goud. Het is een echt vakantie gebied. Met 3 super dure hotels, in ieder geval in S.A. begrippen. Het is vooral bekend om het gokken, maar gelukkig heeft het ook andere leuke dingen.
Wij hebben dus een tent meegenomen, en zijn daar lekker in de buurt op een camping gaan staan. En twee dagjes Sun City gedaan. Dag 1 was vooral rondkijken wat er was, een boot tochtje gedaan enja... dat was het eigenlijk.
Dag twee was zondag en hebben we een ritje gemaakt door een soort kruger park zo noemde ik het ook tot ergernis van Joanne want het is ‘het pilanusburg park’. Gelukkig hadden we op tijd gegeten. Heerlijk is dat trouwens op vakantie met je auto en je tent. De hoedenplank kan goed gebruikt worden als een soort aarrecht en de lichtjes van de auto zijn het enige licht wat je hebt.
Maar ik zei, gelukkig hadden we vroeg gegeten en lag ik om 20:30 in mijn bed. Om 19:00 uur is het nl. donker en die lichten van de auto branden niet de hele nacht. Maar rond half 11 werden we opgeschrikt door noodweer boven ons hoofd. Onweer, wind, regen niet heel lekker om te hebben in een klein tentje. Maarja... nix an te doen, dus ik draaide me om (niet gelijk hoor) en ben weer verder gaan slapen.
S’ochtends opgeschrikt door de apen die de camping onveilig maakte. Een apen familie had de camping geloof ik uitgezocht als een tijdelijke verblijfplaats. We hebben er geen last van gehad, maar wel gevolgen gezien om ‘gevallen’ prullenbakken enzo.
Maandag weer Sun City, en we zouden naar het zwembad gaan. Zijn we ook geweest, maar heel warm was het niet, eigenlijk best koud. Maar goed, wel gaaf. Een hele hoge glijbaan hadden ze daar. Echt hoog. Maarja... in Spanje was ik in een hogere geweest en ik had bridge swing gedaan, dus dan moet een glijbaan ook. Dus dat heb ik gedaan (Die in Duinrell is nix bij deze). Kheb wel een applaus gekregen en een zekere kont.
Dinsdag weer terug, en nu is het donderdag avond en ben ik moe na 1.5 uur tikken.
Ik stop dus, maak nog een kop thee en maak nog een paar mails voor de gelukkigen!
Papa, mama, broers, zussen, vrienden, vriendinnen, gemeenteleden en andere kennisen en belangstellenden. Jullie zijn tot het eind gekomen. Bedankt daarvoor. Ik wens jullie al het beste toe voor de komende 1.5 maand van dit jaar. Geniet nog van dit jaar. Denk aan de mooie dingen die je van God hebt gekregen, denk ook aan de moeiten die God heeft gegeven maar bekijk ook hoe Hij je hier in heeft geholpen.
Ik weet niet wanneer ik weer een stukje op de site zet. Misschien heel snel, misschien iets minder snel. Maar er komt vast nog wel 1 of 2 heel misschien zelfs 3!
Doei doei een dikke warme knuffel van mij uit S.A.