Youth-day

Hallo allemaal, hoe gaat het ermet, lekker he, even de koelte opzoeken om mijn site te lezen. Want die hitte is helemaal niet goed voor jullie, worden jullie veel ste verwent van. Ik zie er nu al tegenop om straks als het hier zomer is, terug te gaan naar Nederland. van 40 graden naar misschien wel –10 graden, let wel, dat is 50 graden verschil.
Maar goed, nu is het maar zo’n 15 graden verschil tussen Nederland en S.A. terwijl het bij jullie heel warm is, en bij ons winter hahahaha.
T’is hier vandaag een nationale holiday-day. Omdat het youth-day is. Als ik het goed herinner komt dat van 1976 , 16 juni was er toen een groot gevecht. Wat voor iedereen, behalve de youth (jongeren) onverwachts was. Het was een protest dag voor de apartheid. En er zijn toen in Soweto (dat is een buurt in Johannesburg) ruim 600 jongeren tussen 13 en 15 (of zijn dat nog kinderen) gestorven. Gisteravond was ik al vrij, omdat mijn huis gesloten was voor het weekend en ben ik samen met Vallery (onze mede-huis bewoonster) naar de amerikaanse visitors geweest die ook op dit terrein leven voor ongeveer 1.5 week. Zij zijn hier voor een missionmeeting, en wij waren sociaal ingesteld en gingen hun bezoeken. En ja dat werd ook geleidt want toen we naar buiten stapten, kwam er gelijk een vrouw naar ons toe “ze was nogal laat, aangezien ze geen vervoer had, maar of we ook wisten in welk huis haar zoon was”. Dus wij naar het huis waar haar zoon normaal gesproken was, maar die was gesloten, dus toen op zoek naar het huis, waar hij dan zou zijn. Gelukkig hadden we die in 1 keer gevonden. Maar toen zeiden Val. en ik wel tegen elkaar, het is niet toevallig dat wij vanavond naar de amerikaanse visitors zouden gaan.
Maar bij de amerikaanse visitors hebben we ook de informatie over de jouth-day gekregen, ja zo weet ik nog meer van een ander land dan van mijn eigen. Is niet helemaal zo, want met koninginnendag heb ik het wilhelmus gezongen . Voordat we weg gingen bij hen, gingen ze nog hun avond gebed doen. Was erg mooi om zo samen te bidden, o.a voor Janine. Ja in het gebed, en het geloof ontmoet je dan echt de mensen. Want samen heb je 1 doel: God te dienen.
Vrijdag hebben wij altijd lekker vrij, zijn we druk bezig met het project en gaan we naar Pretoria. Met het project gaat het erg goed, we hebben nu bijna alle interviews gehad met instellingen, wat erg interessant was. We krijgen zo een beeld van de verschillende personen die betrokken zijn bij het reunificatie process. De social-workers van de kinderhuizen, die het kind vaardigheden leren om thuis te gaan wonen. En er tegen aan lopen dat de case-managers elke keer veranderen. En de case-managers die het kind uit huis plaatsen en met de family behoren te werken, dat zij er tegen aan lopen dat soms het kindertehuis contacten heeft met family zonder dit te communiceren naar de case-manager. Volgende week gaan we de interviews en enquetes doen met de kinderen en de familie. Daar heb ik wel zin in, echt hun mening horen.
Op stage leer ik steeds meer. Samen te werken met de ccw-ers. Wat soms nog wel eens moeilijk is. Gister heb ik een heel gesprek gehad met een lid van de directie en twee ccw-ers van het huis, omdat ik naar mijn idée niet echt ondersteund werd door 1 van hen. Ja dat was wel spannend, maar ik hoop dat het nu beter wordt. Het probleem was ook de communicatie, wat toch komt. Ik moet nog engels leren, en engels is ook niet haar eerste taal.
Met de kinderen gaat het z’n gangetje. Af en toe conflicten, maar die horen er bij he! Zijn goede dingen om echt te leren, want nee, de kinderen hier zijn niet helemaal zo makkelijk als mijn eigen lieve zusjes, en neefjes en nichtjes. En hebben ook niet dezelfde veilig achtergrond als hun. Maar naast de conflicten ook steeds meer goede en leuke contacten, en wat meer een vertrouwensband (in zoverre dat is te krijgen, met kinderen die geen vertrouwen kunnen geven).
Eergister een heel conflict gehad met een meisje van 7 jaar Dinkie (ja, dat ik met die leeftijd groep ooit problemen zou hebben). Maar goed, zij vond dat als ze mijn sweeties gaf en cake, ik haar onrespectvol (kheb lang geoefend op dat woord voor het van engels naar nederlands te vertalen) gedrag (tegen mij schreeuwen, negeren, en dat zonder reden) wel zou accepteren. Ja toch niet, dus moest ik maar haar snoepjes die ik al had opgegeten weer teruggeven. En toen dat niet lukte, was het “he girl, now you have to give my sweeties back…”. Ja, ze kan een boel, maar “girl” zeggen, tegen haar “auntie” nee wordt ‘m toch niet.
Maar goed, gister toch nog weer leuk contact met Dinkie. Ik geloof dat zich toch een beetje schaamde voor haar gedrag, want gister was ze zo lief, als ja, wat eigenlijk. Nouja… ze was gewoon lief. En ja… toen ik met haar nog sprak over gister, werd ik me nog meer bewust van haar situatie. Zij mag niet schreeuwen, en er wordt wel tegen haar geschreeuwd. Haar moeder psychiatrisch ziek, en daarom kan ze weer niet naar huis. Een kind van 7 jaar zelf nooit dat negatieve gevoelens ook gevoelens zijn, en hoe die dan te uiten, dus zouden anderen dat dan accepteren als ze gewoon “zegt” dat ze zich rot voelt?!
Hierover heb ik wel een heel leuk gesprek gehad met auntie Alice en over de achtergrond van de kinderen, hoe daarmee om te gaan. Ja, ik krijg steeds meer respect voor de aunties die hier werken. Ze hebben niet zo’n opleiding gehad als wij, maar om hier te werken dat kan alleen als je een groot hart hebt.
En als je geen opleiding hebt gehad, dan moet je toch gewoon jezelf leren om met deze kinderen om te gaan. Dat is niet altijd de manier hoe ik het zou doen, maar ze worden we gewaardeerd door de kinderen, en kunnen hen ook liefde geven.
Afgelopen weekend heb ik nogal een moeilijk weekend gehad. Met Janine ging het niet echt goed. En het was erg moeilijk om zo ver weg te zijn. Gelukkig heb ik nog wel even met Jacob (haar vader) kunnen spreken en Nienke haar stem gehoord, en het was goed om hun ook persoonlijk sterkte te wensen. Ja… Gods wegen zijn soms moeilijk en ondoorgrondelijk. Maar naast dat ze moeilijk zijn, mogen we ook weten dat Gods wegen altijd goed zijn, God maakt geen fouten, en er gebeuren geen dingen buiten Gods wil, en zo is Janine ook in Gods handen.
Daarnaast waren er ook leuke dingen. Pieter en Dineke (mijn lieve broer en schoonzus) hebben gebeld en Ronald met een hele vriendengroep achter hem. Mensen bedankt, kvind het echt heerlijk om zo ff jullie te spreken.
Nou mensen dat was mijn week weer. Joanne is nu lekker Mielie-pap aan het maken. Dus gaan zo ontbijten, tis alweer bijna 10 uur.
Mensen het beste ook allemaal voor deze week! Heel veel liefs van mij uit ver S.A.