mmm... ik heb een weekje vakantie gehad!

Hoe gaan het ermee? Bedankt voor jullie berichtjes en dat jullie ook meebidden voor mij en mijn familie! Ik merk dat ik God wel echt heel erg nodig heb nu ik zo ver zit van mijn familie. Ik heb ook het gevoel dat het enige wat ik kan doen “bidden” is. Als ik hier bid, zorgt God ook daar voor Janine en mijn familie. En ja... bidden lijkt weinig, maar is eigenlijk het gene wat de meeste kracht heeft. Als God het wil blijft Janine leven, maar ook wij blijven alleen leven door Gods wil. Alleen doordat wij meestal zo gezond zijn, staan we daar niet zo bij stil.
Ja... want met Janine is alles nog erg onzeker, voor zover ik het nu weet. 2 weken geleden leek alles erg goed te gaan. Virus was bijna weg, en de medicijnen werden afgebouwd en de EEG-scan voor haar hersenen was erg positief. Vorige week vrijdag kon Janine toch nog steeds niet zelf ademhalen ze kwam dus niet uit haar coma. Ze is nu dus nog steeds in comateuse toestand, wat een teken is dat haar hersenen zelf niet de basisfuncties over kunnen nemen om uit de comateuse toestand te komen.
Ja, en dat het allemaal zo slecht gaat met m’n nichtje, en alle spanningen daarom heen voor mijn broer en schoonzus en de andere familie leden houden me wel erg bezig.
Ik ben blij om te lezen op mijn site, en in mails dat zij ook hun vertrouwen op God hebben gevestigd, en dat Hij weet wat goed voor ons is.

Voor de rest deze week. We hebben interviews gehad met familie. Bij 2 families zijn we geweest. We waren best gespannen eigenlijk, want aangezien er geen goede telefoonnummers waren, moesten we gewoon maar naar het huis toegaan, en kijken of de ouders thuis waren, en dan maar hopen dat we een interview mogen doen.
Nou, dat ging eigenlijk erg goed. Dinsdag zijn we naar een moeder geweest, haar zoon van de instelling was thuis, en ook haar dochter, en een andere zoon die in een andere instelling woont. Ja, door dit werk komen we niet alleen bij onze rijke familie leden binnen. Want het huis waar zij woonde, bestond uit 1 kamer ten groote van een woonkamer en in de vakanties als iedereen thuis is wonen ze daar met z’n 5en. En de wc en douche moeten ze delen met een hele groep buren.
Deze vrouw was wel erg hartelijk, en vertelde erg veel. Dus dat was voor ons fijn, dat we niet teveel schrik aanjoegen met ons interview. En ook was ze aan het eind blij dat we geweest waren, want “het is goed om te praten”.
Woensdag zijn we naar Soweto geweest. 2 weken geleden heb ik over Youthday verteld. Die gevechten zijn in Soweto geweest, en ook Mandela heeft daar gewoont. Ook is het de grootste Township van de wereld. Even tussen haakjes, een township is geen krottenwijk, en is dus redelijk veilig. We hadden hier ook een interview met een moeder die haar kinderen ondertussen terug had.
De regering in S.A. geeft gratis huizen aan arme mensen, en in zo’n huisje zijn we dus ook geweest.
De rest van de Woensdag hebben we doorgebracht met wachten. Een collega van ons had een “psychische controle” met de moeder van kinderen van Epworth. Deze controle was bij een staatshospital. Bij een staatshospital maak je geen afspraak maar daar ga je naartoe, en wacht je totdat je geholpen wordt. Nouja... die moeder heeft dus een controle gehad, en het bleek dat ze zwaar psychisch ziek was. Hallicunaties en psychosen, haar kind (die nog bij haar woonde, 2 wonen al bij ons) is naar een “place of safety” gebracht, en komt waarschijnlijk later ook op Epworth, en de moeder is in het ziekenhuis gebleven.
Ja, toen schrok ik wel. Zo gaat dat dus, s’ochtends zie je moeder en kind nog samen, en s’avonds slapen ze ver weg van elkaar, en wanneer komen ze weer samen?
We zijn dus s’ochtends om 08:10 uur vertrokken, om ongeveer 10:00 uur was m’n collega bij het hospital, en om ongeveer 5 uur s’middags was zij klaar. En wij hebben dus van ongeveer 12:00- 17:00 uur zitten wachten, in de auto, zonder geld en dus ook zonder eten. Ja... ook een manier om je dag door te brengen.
Zoals vaak werden we gereden door een driver van de instelling, en die had wel wat geld, dus heeft hij 3 appels gekocht, dus niet helemaal zonder eten hahaa.
Ja, er zijn erg aardige drivers bij de instelling, die helpen ons ook goed met de auto. Vorige week liepen we naar de auto, en we dachten, “poeh, wat hangt die uitlaat laag”, dus wij naar een driver, die heeft hem gemaakt. En ons er ook maar even allert op gemaakt, dat een band bijna doorwas. En gister heeft hij er dus een nieuwe band voor ons opgezet.
Gister (Donderdag) zijn we weer vroeg op stap gegaan, voor weer een interview. Bij deze situatie was het zo dat mevrouw in bad zat, en of we morgen maar weer terug wilden komen. S’middags hebben we nog wel hele goede interviews gehad met de directeur van Epworth en onze begeleidster over hun ervaringen. Dit was erg goed, en we hebben het ook al wel wat gehad over de aanbevelingen die we willen gaan doen voor de instelling. Hier leken zij het ook mee eens te zijn, dus dat was erg fijn.
En vanochtend wilden we weer interviews gaan doen. Eerst nog bij iemand anders langs, voor een interview, maar die waren op vakantie. En daarna weer naar de familie van gister, die –naar verwachting- vertrokken waren. Ja... het is toch wel spannend een interview, en als je dan een kans hebt om niet thuis te zijn, dan wordt die natuurlijk gegrepen.
En nu, zitten we weer lekker in Pretoria. Morgenochtend hebben we een gesprek met een leraar van een universiteit in S.A.. Hij heeft veel ervaring in de hulpverlening, dus we willen hem wat vertellen over het onderzoek, en alvast wat bespreken over de aanbevelingen.

Ohja... voor ik het vergeet, vorige week zijn we dus lekker in Germiston gebleven wat ons erg goed is bevallen. We zijn met de kinderen naar de kerk geweest. Die het ook leuk vonden om samen met ons te kerken. Tijdens het koffie drinken na de kerkdienst, zijn we door iemand voorgesteld aan een aantal jongeren, die ons gelijk uit hebben genodigd, om s’avonds langs te komen. Dit was ontzettend gezellig en werden we erg hartelijk ontvangen, en weer uitgenodigd voor andere gelegenheden. Ja, daar kan ik nog wel wat van leren, om nieuwe mensen zo te ontvangen. Een beetje buiten mijn principe om, heb ik de rugby-wedstrijd Nederland-Portugal gezien. Mensen, wat een zooitje was dat. Dat heet toch geen voetbal meer?!

Mensen dat was het weer, kben weer een hele middag bezig geweest achter de computer. Paps en mams, goed dat jullie mij type les hebben laten volgen, anders zou ik er echt helemaal gek van worden.

Mensen, allemaal heel veel suc6 in dat warme Holland daar. Kben jalours, vanochtend heb ik m’n kleren over de verwarming gelegd, omdat ze anders zo ijskoud waren. Brrr.... dis echt niet lekker hoor!
Ohja... kijk ook ff bij de foto’s want er zijn veel nieuwe!!!
AC
Liefs Catharina